Het Eurovisiesongfestival van 1990 werd georganiseerd door Joegoslavië, en uitgezonden op 5 mei van dat jaar. In de aanloop naar het songfestival ontstond enige discussie waar het songfestival plaats zou moeten vinden, aangezien Belgrado de hoofdstad was van Joegoslavië. Echter, omdat de overwinning behaald was door de Kroatische inzending (de nationale finale van Joegoslavië bestond altijd uit liedjes van de verschillende deelrepublieken) werd uiteindelijk voor Zagreb gekozen. Locatie was de Koncertna Dvorana Vatroslav Lisinski. De presentatie dat jaar lag in handen van Olivar Mlakar en Helga Vlahovic. Veel van de liedjes stonden in het teken van de val van de Berlijnse muur en de Europese eenwording, zoals het Noorse en het Oostenrijkse liedje.
De wedstrijd begon op een bizarre manier: de Spaanse inzending (het duo Azucar Moreno) maakte deels gebruik van de band, maar deze was ten eerste te laat hoorbaar voor iedereen, en ten tweede ook te laat ingezet. Al na enkele maten liepen de twee dames naar achteren om te klagen over deze situatie. Na een paar minuten mochten ze echter opnieuw beginnen en dit keer verliep het vlekkeloos.
Eén van de bijzondere bijdragen (en een favoriet onder de fans) was de Franse bijdrage van Joelle Ursul met haar Black and White Blues. Op het podium waren ook enkele drums te zien die het exotische karakter van het nummer alleen maar ten goede kwamen.
Tijdens de puntentelling leek Italië aanvankelijk makkelijk op de overwinning af te stevenen. Halverwege echter kwamen IJsland, Ierland en Frankrijk sterk terug. In de laatste stemrondes echter zou Toto Cotugno met "Insieme 1992" (Italië) opnieuw hoog scoren, waardoor het met 149 punten de tweede Italiaanse overwinning op het songfestival zou behalen na Gigliola Cinquetti in 1964. Frankrijk als Ierland eindigden met 132 punten elk op een gedeelde tweede plaats. Voor Nederland trad het duo Maywood op met het nummer 'Ik wil alles met je delen' en eindigde als 15e. En, niet te vergeten, ondanks de technische problemen eindigde Spanje nog altijd als vijfde met 96 punten, achter IJsland met 124 punten.
De Turkse groep Kayahan was de vorige 3 jaar 2de geëindigd in de nationale finale en eindigde in 1984 ook al 2de en 6de in 1981.
In Oostenrijk won aanvankelijk het duo Duett met het lied Das beste, maar het bleek dat het al eens had meegedaan aan de Duitse halve finale in 1988 op de radio en dus werden ze gediskwalificeerd.
Oude bekenden
Ketil Stokkan trad 4 jaar geleden ook al voor Noorwegen aan, toen eindigde hij wel beter dan de laatste plaats van nu. De Cypriotische kandidaat was 3 jaar geleden al danser voor Cyprus.
In de Griekse preselectie strandden Jimmy Makulis (Oostenrijk '61) en Yiannis Dimitras (ESF '81). De vrouwelijke leden van de groep Klips ve Onlar probeerden het nu solo in Turkije, een mannelijk lid (Gür Akad) trad in een andere groep aan. Helga Möller van de groep ICY werd 2de in de IJslandse selectie. Voor Jahn Teigen was het al de 10de deelname aan de Melodi Grand Prix maar voor de 7de keer kon hij niet winnen. Kirsten Siggaard van Hot Eyes probeerde het net als in '86 solo in de Deense selectie en won niet zoals toen. Jürgen Drews van de Les Humphries Singers werdd voorlaatste in Duitsland. In Joegoslavië deed Snezana Miskovic van de groep Aska nu mee in de groep Viktorija. Linda Martin werd 2de in de Ierse finale. In Zweden strandden enkele grote namen in de finale, Elisabeth Andreassen won 4 jaar geleden nog voor Noorwegen en was al eens 8ste voor Zweden, Carola was 7 jaar geleden 3de, maar zou volgend jaar haar wraak nemen en Lotta Engberg stond in '87 op het songfestival. Yiannis Demetriou werd 7de in Cyprus, 2 jaar geleden won hij nog de preselectie maar hij was zo stom om dat met een nummer te doen dat 4 jaar eerder al eens 3de eindigde in de preselectie dus werd hij gediskwalificeerd.
Duitsland deed voor de allereerste keer mee, in 1989 viel het IJzeren Gordijn waardoor Oost en West zich weer verenigden in één Duitsland.
